De ouders maken zich echter ernstige zorgen: Bijna iedere avond zitten ze met een huilende Maartje die ontzettend moe is maar niet kan slapen. Totaal overprikkeld en vol met angstige gedachtes over wat haar de volgende dag te wachten staat. Een dag op school lijkt Maartje zoveel energie te kosten dat ze thuis helemaal over haar toeren raakt. Maartjes handen zitten onder de uitslag en het komt zelfs zover dat ze een week thuis moet blijven om weer te herstellen. Besloten wordt om haar halve dagen naar school te laten gaan.
Ik ga met haar aan de slag: we brengen Maartjes gevoeligheden in kaart. Maartje blijkt bijzonder gevoelig voor geluid te zijn, maar vooral ook sterk te reageren op emoties van anderen. Ik leer haar ontspanningsoefeningen aan en ik leer haar aan dat er een verschil is tussen wat van jou en wat van een ander is. Dat je veel kunt zien, maar niet overal iets mee hoeft.
Maartje heeft een moeder met een nuchtere blik: ze steunt haar dochter emotioneel, maar laat haar ook regelmatig even los, zodat Maartje leert dat ze haar intuitie en inschattingsvermogen kan vertrouwen. Ik leg samen met Maartje ‘bronnen’ neer achter haar stoel. Deze bronnen geven Maartje steun als ze het moeilijk heeft. Ze staat er niet alleen voor. Op de briefjes met ‘bronnen’ verschijnen de namen van haar ouders maar ook een paar vriendinnen. Ook zetten we een lege stoel bij Maartje neer, voor als ze zich overprikkeld voelt en ze steun nodig heeft. Ze stelt zich voor dat op de lege stoel haar moeder komt te zitten.
e weken verstrijken en het lijkt beter te gaan met Maartje. Het lukt haar steeds vaker om een hele dag naar school te gaan. Ze straalt wat meer zelfvertrouwen uit. De ouders besluiten in overleg met Maartje om terug te keren naar de school waar Maartje eerst heeft gezeten. Misschien is de huidige omgeving te prikkelgevoelig. Helaas gaat het daar niet goed met Maartje. De angst en uitputting komen weer terug.
De vraag die steeds bij me bovenkomt als ik met Maartje en haar moeder werk, is: ‘Wat wil hier gezien worden?’ Wat zegt deze extreme gevoeligheid van Maartje over het familiesysteem waar zij uit komt? Ik plan een sessie met de ouders alleen in. Maartjes moeder komt alleen naar de afspraak. Ik vraag haar om een opstelling te maken van haar gezin van herkomst. Ze kiest een groot blok voor haar moeder en stelt daarvoor zichzelf op met haar zus en broer en gebruikt daarvoor kleine blokken. Tot zover niets opvallend. Ook geeft ze aan steun te ervaren van haar moeder, wat wordt bevestigd als haar moeder – Maartjes oma dus – meekomt bij een later gesprek en er duidelijk voor haar dochter is als steun in de rug in deze moeilijke tijd. Ik vraag Maartjes moeder of de opstelling zo compleet is. Ze antwoordt bevestigend: ‘Ja, zeker!’ En dan twijfelend en schuchter: ‘Nou ja, mijn vader nog, maar die is al heel lang uit beeld.’ Ze pakt een blok voor haar vader en zet deze op tafel neer, ver weg van het gezin met moeder en kinderen. ‘Vertel me over je vader’, zeg ik. Maartjes moeder vertelt dat haar vader een zeer gevoelige man was. Haar ouders zijn gescheiden toen ze nog jong was: ‘Een intelligente man met een speciaal soort humor. Maar supergevoelig. Hij wordt door ons als kinderen als gek gezien. We zeggen wel eens grappend tegen elkaar: ‘De gek heeft weer gebeld…’ We hebben weinig contact met hem. Zijn kleinkinderen heeft hij nauwelijks gezien. Hij is bijzonder gevoelig. Hij loopt in zijn eigen huis in een onderbroek rond, omdat hij kleding niet kan verdragen.’
Wat laat Maartje zien met haar gevoeligheid? Wat maakt zij zichtbaar wat niet zichtbaar mag zijn in haar familiesysteem? Ik vraag de moeder van Maartje of ze het zichzelf zou toestaan om haar vader een plek te geven in haar hart, met zijn gekheid, gevoeligheid en humor. En of het haar misschien kan helpen om daar in huis een symbool voor de kiezen, een foto of een voorwerp dat haar aan haar vader doet herinneren. Zodat hij erkend wordt en daarmee zijn gevoeligheid…’
Ze gaat in verwarring naar huis. Deze invalshoek had ze nog niet verkend. Mijn wens is dat ze op verkenningstocht wil gaan. Voor zichzelf. En voor haar dochter.